Ο θαλαμωτός τάφος ο λεγόμενος “Οιδίποδος Παίδων” βρίσκεται στο λόφο
Μεγάλο Καστέλλι στα ανατολικά της Καδμείας ακρόπολης της Θήβας.
Πρόκειται για μυκηναϊκό θαλαμωτό τάφο μνημειωδών διαστάσεων που
ταυτίστηκε με τον τάφο των Οιδίποδος Παίδων που αναφέρει ο Παυσανίας,
δηλαδή του Ετεοκλή και Πολυνείκη, οι οποίοι αλληλοσκοτώθηκαν
μονομαχώντας μπροστά στα τείχη της Θήβας στην εκστρατεία των Επτά επί
Θήβας (Ο Παυσανίας ονομάζει τους τάφους αυτούς “μνήματα”, δηλ.
μνημειακές ταφικές κατασκευές). Το
επιβλητικότατα μυκηναϊκό ταφικό μνημείο αποκαλύφθηκε στη βόρεια πλαγιά
του λόφου του μεγάλου Καστελλίου από τον έφορο Θ. Σπυρόπουλο, ο οποίος
από το 1970 ως το 1973 ερεύνησε συστηματικά το λόφο. Ο τάφος
χρονολογείται στον 14-13ο αιώνα π.Χ. Είναι από τους μεγαλύτερους
γνωστούς θαλαμωτούς τάφους των μυκηναϊκών χρόνων και δεν υστερεί πολύ σε
διαστάσεις από τους σημαντικότερους θολωτούς (σημειώνεται εν προκειμένω
ότι στην περιοχή των Θηβών δεν έχουν εντοπιστεί θολωτοί μυκηναϊκοί
τάφοι). Πιθανώς πρόκειται για τάφο που προοριζόταν για τα μέλη βασιλικής
οικογένειας. Σχηματίστηκε από την ενοποίηση δύο ταφικών δωματίων που
είχαν λαξευτεί στο λόφο σε διαφορετικό επίπεδο και με ξεχωριστούς
δρόμους (διαδρόμους πρόσβασης). Ο κυριώτερος από τους δρόμους έχει μήκος
25 μέτρα, 10 μέτρα ύψος και 4 μέτρα πλάτος. Ο δεύτερος δρόμος που
φαίνεται μεταγενέστερος είναι 1,30μ. ψηλότερος από τον πρώτο και οδηγεί
σε θάλαμο που διαμορφώθηκε ως προέκταση του πρώτου θαλάμου (όλος ο χώρος
του θαλάμου έχει 11,5μ μήκος, 7 μέτρα μήκος και 3,5μ ύψος. Ο τάφος
είναι από τους λίγους θαλαμωτούς των μυκηναϊκών χρόνων που είχε
διακοσμηθεί με τοιχογραφίες. Η γραπτή διακόσμηση -σπείρες, φυτικός
διάκοσμος,γυναίκες με υψωμένα χέρια σε στάση θρήνου- ήταν στα τοιχώματα
του θαλάμου και στις κάθετες επιφάνειες των “θρανίων” που άλλα
λαξεύτηκαν και άλλα χτίστηκαν στο εσωτερικό του θαλάμου. Οι τοιχογραφίες
αποκολλήθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Δ/νση Συντήρησης. Κατά το 1997
μεταφέρθηκαν πίσω στο Μουσείο Θήβας όπου και βρίσκονται.
Συντάκτης Βασίλειος Αραβαντινός, αρχαιολόγος