Μια σοφή γυναίκα ταξίδευε στα βουνά όταν βρήκε στα νερά του ποταμού
ένα πετράδι. Την επόμενη μέρα συνάντησε κάποιον που πεινούσε κι έτσι
άνοιξε το σακί της να μοιραστούν ότι φαγώσιμο είχε μαζί της. Ο
πεινασμένος ταξιδευτής είδε την πολύτιμη πέτρα και ζήτησε από τη γυναίκα
να του τη δώσει. Εκείνη την έτεινε προς το μέρος του δίχως να διστάσει.
Ο άντρας έφυγε, χοροπηδώντας από τη χαρά του για την καλή του τύχη.
Γνώριζε καλά πως με την αξία του πετραδιού θα ζούσε με ασφάλεια μέχρι τα
βαθιά του γεράματα. Μερικές μέρες αργότερα όμως, επέστρεψε για να δώσει
το πετράδι πίσω στη γυναίκα.
«Σκεφτόμουν» της είπε «πως αν και γνωρίζω την αξία της πέτρας αυτής,
προτιμώ να την επιστρέψω μήπως μου δώσεις κάτι πολυτιμότερο. Χάρισέ μου
αυτό που κουβαλάς μέσα σου και σου επέτρεψε να μου δώσεις κάτι τόσο
ακριβό. Χάρισέ μου αυτό που κουβαλάς μέσα σου και σου επέτρεψε να μου
δώσεις την πέτρα.